Τώρα θα είναι αργά
Θα κοιτάς κατά τη θάλασσα,
στην αοριστία εκείνου του καραβιού.
Πάντα στην έξοδο διαφυγής μέχρι τη μέση
και πάντα εκστατικά μόνος/μόνη,
να τυλίγεσαι της σιωπής την απουσία.
Ο δρόμος σου μονόδρομος...
Μα καλά δεν έμαθες πως η χαρά κρύβεται στο δρ-ώμο διπλής κατέυθυνσης?
