"Ζωή σου εἶναι ὅ,τι ἔδωσες"

*Γ. Σεφέρης

Κι όταν η μνήμη σταματήσει να σκαλίζει τις ρωγμές του χρόνου,

 τότε ο πληθυντικός θα γίνει ενικός..

Κι όταν η σιωπή κλείσει για πάντα τα περάσματα

τότε το είναι θα 'ναι αυτάρκες..

Traces...

Στο παιδί με τα μελιά μάτια

Αδέσποτο παιδί τείνει το χέρι..

"Ένα ευρώ?"

 Κι όμως πίσω από τις λέξεις ακούς: "Πάρε με απο 'δω, δείξε μου το δρόμο.."

Κοιτάζει στα μάτια

Μάτια μελιά, μεγάλα

Κρύβουν ένα σμάρι πουλιά που ζητούν ουρανό να πετάξουν

" Η αθωότητα?"

"Του την έκλεψαν, την βίασαν"

Απομακρύνεται..

"Πού πάει?"

"Θα περιπλανηθεί, θα ψάξει στη γη να βρεί ουρανό"

"Ποιός θα του ζητήσει συγγνώμη για ό,τι του έκλεψαν?"

"Δυστυχώς, Κανείς.."

" Η Περιφραστική Πέτρα"

*"...Μίλα.

Πὲς «ἀστέρι», ποὺ σβήνει.
Δὲν λιγοστεύει ἡ σιωπὴ μὲ μιὰ λέξη.
Πὲς «πέτρα»,ποὺ εἶναι ἄσπαστη λέξη.
Ἔτσι,ἴσα ἴσα,νὰ βάλω ἕναν τίτλο 
σ᾿ αὐτὴ τὴ βόλτα τὴν παραθαλάσσια."

*Απόσπασμα από το ποιήμα "Η Περιφραστική Πέτρα" της Κικής Δημουλά